Celem współczesnej psychoterapii nierzadko wydaje się przywrócenie funkcjonalności chorującej czy cierpiącej osoby oraz jej przystosowanie do rzeczywistości. W psychoterapii jungowskiej przystosowanie do świata zewnętrznego rozumiane bywa raczej jako źródło występujących problemów. Zatem zamiast koncentrować się na sposobach zwiększających produktywność, skupiamy się na poszukiwaniach połączeń z indywidualną naturą osoby oraz rozpoznawaniu znaczeń przystosowania i do wewnętrznego, i do zewnętrznego świata.

Podstawową ideą psychoterapii jungowskiej jest uświadomienie myśli, odczuć, emocji dotyczących siebie i innych. Te wcześniej nieuświadamiane siły i procesy mogą być wyrazem nieświadomości indywidualnej lub stanowić ekpresję części psychiki, zwaną przez Junga zbiorową nieświadomością.

Zatem celem psychoterapii będzie uświadomienie sobie własnego wewnętrznego świata. Sesje psychoterapeutyczne to czas i przestrzeń na przyglądanie się doświadczanym, a często już niesłużącym wzorcom i trudnościom, na eksplorowanie uczuć towarzyszącym różnym aspektom życia. Analizowanie wcześniejszych doświadczeń bywa niezwykle istotne i może przynieść pełniejsze zrozumienie obecnej sytuacji. Zgłębianie problemów pojawiających się w relacjach czy zewnętrznych wydarzeń, a także fantazji i snów może pomóc ujawnić nieświadome postawy, dzięki czemu możliwa staje się praca nad poszerzaniem obszaru samoświadomości pacjenta. Proces ten pozwala na odnajdywanie znaczenia swego życia i doświadczenie głębokiego poczucia sensu.

Zmiana zewnętrznych uwarunkowań może być niemożliwa w danym czasie, jednak przemiana wewnętrznych wzorców, postaw i sposobów reagowania wpływają na zmianę obrazu sytuacji. Rozwiązanie czy transformacja wewnętrznych konfliktów oraz uwolnienie od przeszłości otwierają potencjał do pełniejszego życia w teraźniejszości.

Sesje psychoterapeutyczne oraz konsultacje rozpoczynające proces psychoterapii trwają 50 minut i najczęściej odbywają się jeden raz lub dwa razy tygodniowo.